De vier
boeken van Brené Brown zijn stuk voor stuk aanraders. Ze behandelen de vreselijk moeilijke thema’s
zoals schaamte (Gelukkig ben ik niet de enige), opstaan als je emotioneel
gevallen bent (Sterker dan ooit), kwetsbaarheid (De kracht van kwetsbaarheid)
en perfectionisme (De moed van imperfectie).
Alhoewel je misschien in eerste instantie denkt dat deze gevoelens niet
van toepassing zijn op jezelf, merk je al snel dat haar definities snijden,
serieus snijden in hoe je omgaat met jezelf en hoe erg je jezelf kan kwetsen of
in de steek kan laten. Bovendien zijn
haar verhalen, van anderen of van zichzelf, bijzonder meeslepend en
herkenbaar. Daarvoor alleen al zou je
haar boeken lezen. En dat worden ze dan
ook massaal gedaan.
Maar ik
bespreek ze niet allemaal vandaag, ik houd het bij de moed van
imperfectie. Als je wil weten op basis
waarvan ik op mijn blog boeken bespreek, klik dan eerst HIER vooraleer je verder
leest.
Voor we
echter perfectionisme kunnen begrijpen moeten we weten waardoor deze wordt
veroorzaakt. En de bron van
perfectionisme is, … schaamte. Na
uitgebreid onderzoek beschrijft Brené Brown schaamte als: het intens pijnlijke
gevoel dat voortkomt uit de overtuiging dat we niet goed genoeg zijn en daarom
geen liefde en verbondenheid waard zijn.
Laat ons
dit even analyseren: schaamte ontstaat op basis van een overtuiging, die in de
loop van je leven is ontstaan. Deze
overtuiging geeft je regelmatig een onbehaaglijke tot ronduit pijnlijke
confrontatie met de overtuiging dat je, zoals je bent, niet goed genoeg
bent. En om dit gevoel te vermijden, ben
tot veel bereid. Misschien wel tot
teveel.
Perfectionisme
is niet hetzelfde als je best doen.
Perfectionisme heeft niets te maken met gezonde prestaties en
groei. Het is de overtuiging dat je, als
je perfect leeft, er perfect uitziet en alles perfect doet, de pijn van
verwijten, afkeuring en schaamte kan minimaliseren of voorkomen.
Perfectionisme
is ook geen vorm van zelfverbetering. Waar
het in wezen om draait, is goedgekeurd en geaccepteerd te worden. Dit is niet hetzelfde als gezonde inspanning,
die in wezen op zichzelf is gericht, namelijk hoe kan ik beter worden of het
beter doen? Perfectionisme is op de
ander gericht, namelijk wat zullen ze ervan vinden?
Zo komen
we bij de definitie van Brené Brown: het is een schadelijk en verslavend
systeem van overtuigingen dat uitgaat van de volgende gedachte: als ik er
perfect uitzie, perfect leef en alles perfect doe, kan ik de pijnlijke
gevoelens die worden veroorzaakt door schaamte, afkeuring en verwijten
voorkomen of tot een minimum beperken.
Zo zijn we allemaal in meerdere of mindere mate perfectionistisch.
Brené
voorziet ons in 10 wegwijzers om het perfectionisme te beperken in je leven,
namelijk: kies voor authenticiteit, heb meer compassie met jezelf, ontwikkel
meer veerkracht, cultiveer dankbaarheid en geluk, vertrouw op je intuïtie en
durf te geloven, geef je creativiteit de ruimte, neem de tijd om te spelen en
te rusten, breng kalmte en stilte in je leven, streef naar zinvol werk, lach en
zing en dans. Deze 10 wegwijzers licht
ze overigens uitgebreid toe in dit boek.
Ik ervaar
deze definities van schaamte en perfectionisme als pijnlijk waar. Ik worstel met schaamte indien wat ik deed
niet perfect was en ik zou op zo’n momenten tot bijna alles bereid zijn om
mezelf te verstoppen. Elke dag probeer
ik mezelf overigens te verbeteren en regelmatig motiveer ik mezelf met schaamte. Wat me steeds een extra probleem bezorgd
omdat ik dan eerst mijn schaamte gevoelens opnieuw moet overwinnen, vooraleer
ik er nog maar toe kan komen om te leren uit mijn fouten. Dus dat duurt allemaal veel langer en is veel
negatiever dan eigenlijk nuttig is.
Jezelf motiveren met doemscenario’s en jezelf beschamen maakt dat je
niet meer groeit maar blokkeert, dat je niet meer luistert naar je lichamelijke
en emotionele noden maar jezelf dwingt tot een verwrongen uitkomst. Althans zo ervaar ik het.
Hoe ervaar
jij deze definities? Herken je daar
stukken in van jezelf? En hoe ga jij
daarmee om? Ben erg benieuwd naar jouw
belevingen.
Interessant onderwerp zeg. Ik herken heel erg wat je zegt. Het gevoel van schaamte nadat je iets doet wat niet perfect is (wat dat dan ook mag zijn), dat is bij mij ook te vaak aanwezig. Ik merk bij mezelf vaak dat dergelijke gevoelens me ervan weerhouden te doen wat ik wil doen, te bereiken wat ik wil bereiken.
BeantwoordenVerwijderenIk ga eens kijken naar de boeken van Brené Brown!
Hallo Johanne, fijn dat je ernaar durft kijken. Het is een hele opluchting om er losser van te komen :-).
BeantwoordenVerwijderen