Moest je je eigen persoonlijke talenten ten volle durven gebruiken, wat zou je dan doen om je wereld (vandaag) een klein beetje beter te maken?

Ik weet het, het is een beetje een cliché geworden; we zijn allemaal namelijk uniek.  Uniek door onze genen, uniek door hun samenspel met onze omgeving en dus uniek in wat we kunnen doen voor onze leefwereld. 

Misschien is je talent wel dierenliefde, of je gevoelige aard, je creativiteit, je humor, je zicht op schoonheid, je geduld, je talent om smaken te combineren of planten te begrijpen?  Maar vaak zoeken we het te ver.  We willen beter, perfecter en vooral anders zijn dan wie we zijn.  Ik vraag me af waarom?  We zijn al zo uniek en toegerust om de wereld, elk op onze eigen manier, een stukje beter te maken.  Waarom zou onze eigen unieke manier niet goed genoeg zijn? 

Laat ik beginnen mijn worsteling te verwoorden.  Waar ben ik goed in?  Maar dan bedoel ik, echt goed in?  Ik dacht altijd dat ik goed was in het onthouden wat ik leer en in het vinden van antwoorden op de vele vragen die ik heb.  Ik dacht dat deze kennis vinden, analyseren, begrijpelijk maken en vervolgens delen, het liefst aan zoveel mogelijk mensen, was wat ik goed kon.  Maar ik merk dat mensen aan deze kennis alleen niet zoveel hebben.  Dus zocht ik te ver, wat is dan echt mijn talent? 

Ik ontdekte dat mijn echte talent, luisteren naar mensen is.  Want wat mij zonder moeite afgaat, wat ik dag en nacht kan doen, waar ik nooit moe van of beu wordt, is de verhalen van mensen leren kennen.  Ik vind elk authentiek verhaal zo uniek en zo (ik weet niet welke superlatief hier echt kan uitdrukken wat ik bedoel) verlangend en tegelijkertijd vreugdevol interessant, dat ik hiermee niet kan stoppen.  Dat zou wel eens mijn echte talent kunnen zijn.

Wat heeft een mens aan zo’n talent, dacht ik eerst?  Had ik niet beter een verzorgster kunnen zijn, die mensen liefdevol helpt?  Of een bakker, die heerlijk lekker eten maakt en betaalbaar verspreid? Of een handige harry, die elektriciteit begrijpt.  Maar neen, wat mij het beste af gaat is luisteren naar mensen en hun ongelooflijk boeiende verhalen. 

Maar dit luisteren, dit echte luisteren, dit oprechte luisteren heeft wel een effect.  Deze zuivere vorm van aandacht maakt, dat je ook jezelf durft laten zien en oprecht naar jezelf durft luisteren.  Als een mens oprecht naar zichzelf luistert, dan leert die zichzelf helen van de wonden die geslagen zijn.  Want aandacht geven aan wat je diep binnenin bent, wat je gevoelens zijn en deze durven voelen, het aankunnen om je verhalen te vertellen.  Deze aandacht is hoe onze geest zichzelf geneest van haar wonden.  Bovendien leer je jezelf, en wat je echt goed kan, ook hiermee kennen.  Eens je je talent kent, kan je hiermee besluiten net dat betere te doen. 

Dus is dat luisteren misschien toch niet zo gewoon?  Misschien niet

Heb jij zin om dit ook te ontdekken?  Het leuke eraan is, dat wat we echt graag doen, net ons talent is.  Aan jou deze vraag: wat is jouw unieke talent?  Kan je goed?  En doe je graag eindeloos?  Vervolgens de hamvraag, wat kan je hiermee doen om jouw nabije leefwereld net dat beetje beter te maken?  Interessante vragen he.  Ik ben zo benieuwd naar jouw verhaal.  Deel het vooral hieronder!

Wat ik wil proberen is, de wereld een beetje beter maken door iedereen te herinneren aan zijn eigen unieke waarde en mensen de wereld in te sturen met de kracht en de durf om deze in te zetten voor een betere wereld.  Gewoon door naar hen te luisteren.    

En jij?  Wat zou jij graag willen proberen met je eigen unieke talent?