Boekrecensies, welke wel en welke niet?

Tijdens een week vakantie heb ik tijd om te bepalen voor mezelf wat er in mijn leven echt belangrijk is en wat niet.  Het is soms moeilijk om je hoofd bij de les te houden en het onderscheid te blijven maken tussen wat helend en liefdevol is en wat eigenlijk ballast is. Ook bij het lezen van boeken.  

Boeken, ik vind ze heerlijk om in weg te dromen, net zoals een meeslepende film, en even te vertoeven in een fantasiewereld.  Maar als ik bij mezelf naga wat ik echt zoek in een boek, wat zoek ik dan eigenlijk?  Wat hoop ik daar te vinden?  Enkel vakantie van de wereld en van het malen in mijn hoofd?  Of zoek ik ook antwoorden?  En als ik antwoorden zoek, op welke vraag dan? 

Na bezinning, besefte ik, het komt steeds neer op dezelfde vraag:

‘Brengt deze activiteit of deze gedachte me in mijn midden of juist niet?’

Op basis van deze voorwaarde, heb ik besloten, zal ik boeken in dit blog juist aanraden of helemaal niet.  Is het een boek dat je in je midden brengt of in je hoofd? Is deze persoon iemand die het boek schreef vanuit zijn midden of vanuit haar hoofd?

Vooral de voeltest lijkt me belangrijk: word ik tijdens het lezen van dit boek gekatapulteerd naar mijn midden?  Voel ik mezelf veranderen van bewustzijn?  Niet puur in mijn hoofd, maar begint mijn hele lichaam te tintelen?  Word ik blij van wat ik lees omdat ik mezelf of de wereld plots beter begrijp?  Voel ik me gegroeid?  Niet zo een klein beetje, maar echt vooruitgegaan?

Ik gebruik de woorden ‘in mijn midden’ omdat ze voor mij duidelijk maken wat ik bedoel.  Maar je mag ook de term in je volwassene gebruiken: ‘Brengt deze activiteit of deze gedachte me bij mijn volwassene of juist niet?’ 

Dit is eigenlijk de stiekeme reden waarom ik altijd gelezen heb.  Ik heb het niet altijd geweten, maar nu wel.  Ik zocht het antwoord op de vraag: hoe word ik gelukkig en blijf ik dat ook?  En het antwoord daarop is: ik kom uit mijn denken, arriveer in mijn lichaam en sta open om het leven te ontmoeten zoals het komt, waarbij ik mijn buikgevoel het antwoord laat bepalen op de gebeurtenissen.  Hierdoor kwel ik mezelf niet langer door in mijn hoofd alles te herspelen uit het verleden of door zaken te fantaseren over wat er zal mislopen in de toekomst.  Neen, ik blijf hier en kijk.  Zodat ik de zegeningen in mijn leven kan zien en kan waarderen.  

Zoals deze ochtend, de prachtige bevroren wereld bewandelen met mijn liefdevolle honden. 

Dit is de toetssteen die ik bij elk boek gebruik.  Het maakt me eigenlijk niet uit of het een roman, een zelfhulpboek, een psychologisch werk of een spiritueel traktaat is, zolang het de test van het midden weerstaat, keur ik het goed en bespreek ik het. 

Ben trouwens ook benieuwd of de komende werken hetzelfde bij jou doen of niet?

Heb jij eigenlijk ook een stiekeme toetssteen?