Voel jij je veilig genoeg om jezelf te zijn?

Het is moeilijk soms om te verwoorden wat je leert van het leven en van de mensen in je leven.  Of zo ervaar ik dat althans.  Je voelt dat er een wijsheid zit in iets dat iemand zegt tegen je of in iets dat je meemaakt.  Er zit iets ‘waars’ in dat groter is dan jezelf dat op dat moment aan het licht komt, maar je ziet het nog niet helemaal.  Je voelt je er wel toe aangetrokken, dus je blijft zoeken.  Inzichten komen als je de vraag maar steeds blijft stellen, tot je het eindelijk begrijpt. 

Onlangs mocht in spreken voor een groot publiek in Duffel.  Het was een moeilijke presentatie want mijn publiek zat grotendeels achteraan in de zaal, waar ik ze amper kon zien of horen.  En ik stem graag mijn voorbeelden af op hun ervaringen.  Het was enorm spannend en ik was niet helemaal tevreden over mezelf. 

Toch kwam hieruit een serieuze les voor me.  Eentje die niet direct te maken had met het publiek, de setting of mijn persoonlijke prestatie.  Ik leerde iets uit wat ik zelf vertelde.  Opeens snapte ik hoe je basisveiligheid voor jezelf creëert.  Mensen noemen het ook wel eens zelfvertrouwen.  Het kunnen vertrouwen op jezelf en het jezelf durven zijn.  Hoe doe je dat in hemelsnaam?

Om jezelf echt te kunnen vertrouwen en dit gevoel van basisveiligheid te vinden, heb je twee technieken nodig en het vermogen het onderscheid te maken wanneer je welke gebruikt. 

De eerste techniek is die van de erkenning, de tweede die van het loslaten.  Het onderscheid is, heb je echt een ervaring hiermee of speelt het zich zuiver af in je hoofd?  Ik diep het verder uit…

De nare gevoelens en gedachten die je hebt, gaat dat over iets dat je meemaakte in het verleden?  Of is dat op basis van wat je vreest voor de toekomst?  Indien je iets meegemaakt hebt dat je pijn heeft gedaan, ga dan naar de uitleg over erkenning.  Indien het de vrees is, voor iets in de toekomst, ga dan naar de uitleg over loslaten. 

Erkenning: indien je een emotionele wonde oploopt in het leven, is het de bedoeling dat je deze wonde ook echt laat helen.  Ons lichaam weet best hoe dat moet, maar in ons hoofd bedenken we allerlei redenen om ons lichaam en haar wijsheid te onderdrukken en niet te volgen.  Ben je gekwetst?  Blijf bij jezelf en laat de pijn toe, de herinneringen, de boosheid en het verdriet.  Uit jezelf bij jezelf (bijvoorbeeld in je dagboek) of bij iemand met een goed luisterend oor.  Zo geef je ruimte aan je emotionele wonde en zal deze genezen.  Ik weet heel goed dat het moeilijk is om bij onze emoties te blijven en niet heel hard weg te rennen. Toch is dit wat je emotionele wonde zal genezen, durf erbij te blijven, en de rest doet de psyche helemaal zelf, als je het haar toelaat. 

Loslaten:  Indien we onszelf kwellen met doemscenario’s over zaken die zouden kunnen gebeuren.  Indien we onszelf kwellen met piekeren over iets waar we zelf niets kunnen aan veranderen.  Indien we onszelf kwellen met malen, waarbij we steeds hetzelfde laten terugkeren in ons hoofd.  Bij al deze mogelijkheden, moeten we beseffen dat onze gedachten een loopje met ons nemen.  Dat het puur onze gedachten zijn die ons ongelukkig maken en het tijd is om te stoppen met altijd onze gedachten te geloven.  Hoe doe je dat, je gedachten niet meer geloven?  Tja, de techniek is op zich heel simpel, maar het uitvoeren vergt een heleboel alertheid: we geven deze gedachten geen aandacht meer en richten ons op iets anders en liefst ook nuttiger. 

Nu je het leest, is het evident en logisch en natuurlijk.  Maar in de praktijk is dit een heel stuk moeilijker.  In het echte leven, spring je in het weglopen van je emotionele wonde, zonder ze te laten helen, zodat ze ongenezen en sluimerend blijft.  Of je geeft je over aan eindeloos gepieker, gemaal en de vreselijkste doemscenario’s, zonder jezelf nog een moment rust te gunnen.  Toch hoop ik je te herinneren aan dit simpel onderscheid en hoop ik dat je het zal herlezen op het moment dat je dit nodig hebt. 

Ik ben me er trouwens van bewust dat deze methode naadloos aansluit bij de spreuk die o.a. de AA gebruikt en op de foto te lezen is. 

Waarbij we de rust vinden om bij onze emoties te blijven en de moed om negatieve gedachten los te laten.  (of moeten we de woorden rust en moed omdraaien?)

Laat je weten of het jou lukt je ‘verkeerde’ patroon te doorbreken en deze strategie onbevreesd te volgen?  Ben heel benieuwd.