Serieus genomen worden. Hoe belangrijk is dat voor jou?

Gezien worden, dat is, volgens Maslow, een van onze basisbehoeften.  Op de vierde plaats, na lichamelijke behoeften, behoefte aan veiligheid en zekerheid en behoefte aan liefde, komt de behoefte aan waardering en erkenning.  De vijfde behoefte is trouwens de behoefte tot zelfontplooiing.  Volgens Maslow moeten de eerste vier voldaan zijn, voor een mens om te overleven.  Zonder de uitbouw van de eerste vier behoeftes, zal je altijd beschadigd ter wereld staan.  Zo belangrijk is erkenning dus.  Zonder erkenning staan we gewond in de wereld.

Het woord erkennen.  Het is een beetje mijn stokpaardje, vooral omdat er een hele wereld openging toen ik deze techniek ontmoette.  Enorme stukken van de puzzel vielen op hun plaats.  Bam, bam.  Ik voelde me plots levendig en energiek.  Ik wilde meer hiervan.  Ik wilde meer hiervan geven en ontvangen.

In de psychotherapie zijn er 4 grote methoden van behandelen.  Elke methode vindt dat zij het bij het meest effectieve eind hebben en de andere methoden minder geschikt zijn.  Daar moest nu toch voor eens en voor altijd uitsluitsel over komen.  Echter, na grondig onderzoek en vergelijking van alle richtingen, bleek er geen specifieke methode beter te werken dan de andere.  Het bleek dat de band tussen de therapeut en de cliënt het meest belangrijke was.  De band, dat alleen?  De band, die gevormd wordt door erkenning.  Door een echt, echt luisterend oor.  Opnieuw erkenning. 

Erkend worden, serieus genomen worden, beluisterd worden, het voelt aan als waarde krijgen.  Want als wat we vertellen over onze gevoelens, onze gedachten en onze fantasieën, door iemand anders erkend worden, betekenen we iets.  Dan zijn we niet raar of eigenaardig.  We zijn niet alleen of fout.  We zijn samen.  We vallen binnen de norm.  Onze binnenwereld is waardig en heeft recht op bestaan. 

Pas op, het is niet hetzelfde als gelijk krijgen.  Al verwarren mensen deze twee vaak.  Het is niet dat elk van ons de volledige waarheid kent en daarom gelijk moet krijgen, maar het is wel zo dat hoe dat wij ons voelen of ergens over denken, voor ons waar is.  En dat is het ook.  Feiten kunnen juist of fout zijn, maar onze gevoelens en de gedachten waarop deze gebaseerd zijn, zijn voor ons altijd echt en behoeven aandacht.  Behoeven bevestiging.  Behoeven erkenning. 

Terwijl we erkend worden, leren we wat echt belangrijk is.  Namelijk aandacht schenken aan onze binnenwereld want dat geneest ons.  Het geneest ons van de emotionele wonden.  Als iemand bij ons blijft bij onze moeilijke emoties, genezen deze.  Zuiver en alleen al door het licht van de erkenning.  En als iemand bij ons blijft, leren we dat bij onze gevoelens blijven helemaal niet zo angstaanjagend is als we dachten.  Het valt best mee om erbij te blijven.  Meer nog, we voelen ons achteraf zelfs beter.  Want we worden hierna wakker, ontspannen, open, authentiek voor de wereld.  Echt.  Minder angstig.

Maar dat is nog niet het einde van het verhaal.  Als een ander ons erkent, leren we dat we dit eigenlijk zelf ook kunnen.  Dat we ook gerust zelf bij onze gevoelens en binnenwereld kunnen blijven.  Dat dat eigenlijk niet eens zo moeilijk is, eens we de weg kennen.  En daar willen we naartoe. 

Onszelf kunnen terugtrekken nadat de wereld een wonde heeft geslagen, bij deze wonde durven blijven en al zijn facetten aanschouwen, beschrijven, durven uiten.  En dit blijven doen, net zolang als nodig om te helen.  Dat is de ware aard van erkenning.  Eerst via de ander, later via jezelf. 

Zuivere erkenning is bij jezelf blijven en dat lukt net iets gemakkelijker via je dagboek of via meditatie.  Maar eigenlijk is het niet meer dan aandacht schenken en bij jezelf blijven.  Op deze manier jezelf aanvaarden. Probeer maar.  Het is het antwoord dat je zocht. 

Succes.