Hoogsensitief
zijn heeft vele voordelen. Door je
gevoelige zenuwstelsel heb je veel meer gezien, gehoord en gemerkt. Zo heb je vaak intense zintuigen waardoor je
meer in staat bent om te genieten van al het moois in je leven. Muziek hoeft niet luid te staan om helemaal
door te dringen en je binnenste te bewegen.
Een zacht windje is voldoende om je huid te strelen. Je ogen zien elk detail van de pracht rondom
je. Je neus vertelt je waar de bloemen
in je omgeving zich bevinden. Er is
helemaal niets intens nodig om te genieten.
De gewone dingen zijn voldoende en al ontroerend genoeg.
Bovendien
vertellen je zintuigen en je aandacht je alles wat je nodig hebt om je omgeving
juist in te schatten en te voorspellen wat je beste actie zal zijn. Vaak kan je zelfs aanvoelen wat anderen
voelen of waar anderen mee bezig zijn.
Zolang je maar je gedachten niet verward met je aanvoelen, ben je dus
erg goed in staat om je omgeving in te schatten en jezelf daarin te bewegen. Zelfs verbeteringen aan te brengen in jouw
leven of anderen te helpen. Allemaal op
basis van je gevoelige zenuwstelsel. Het
is een ongelooflijke gift, waar ik persoonlijk, elke dag, zoveel mogelijk
tracht uit te halen.
Toch is er een
nadeel verbonden aan al deze gevoeligheid.
Een echt wel nadeel. Met al deze
prikkels voor jou toegankelijk, komt er snel een punt, waar er teveel prikkels
zijn en je erdoor overweldigd wordt.
Teveel prikkels. Het is
gemakkelijk te herkennen deze over - prikkeling. Je hoofd lijkt wel uit elkaar te barsten van
teveel dat er binnen gekomen is. Je zou
willen weglopen naar een plek waar het rustig en stil is. Je hele lijf en denken is gericht op het
afweren van wat er allemaal op je afkomt.
Ga weg. Laat me met rust, denk
je. Ik wil alleen gelaten worden. Soms lijkt het bijna alsof je in levensgevaar
bent.
Moesten we nog
een natuurvolk zijn, dan hadden we veel en veel meer rust en schoonheid en tijd
tot onze beschikking. Om te bekomen, om te
rusten, om te bezinnen, om te vervelen en vooral om te ontprikkelen. Maar dat hebben we niet. We worden voortdurend met prikkels
gebombardeerd.
Als ik praat
over overprikkeling met mensen, als ik zelf voel wanneer deze voorkomt, dan
zijn er zeer veel voorbeelden. Toen ik
leerde in mijn lichaam aanwezig te blijven en te voelen. Gewoon, door mijn aandacht naar binnen te
richten in plaats van naar buiten of naar mijn denken. Vanaf ik gestart ben mijn aandacht naar
binnen te richten, ontdekte ik dat zoveel overprikkelend was voor mijn
gevoelige zenuwstelsel.
Zo ontdekte ik
dat met de camper reizen, enorm overprikkelend is. Het lawaai van de motor, het suizen van de
wind, het rammelen van de kasten en de kinderen die kibbelen of tv kijken. Ook ontdekte ik, dat na een dag werken, tv
kijken overprikkelend is. Op zo een
moment geraak ik niet ontprikkeld door de tv, maar eerder verder
overprikkeld. Wat een teleurstelling was
me dat. Een boek lezen, muziek
luisteren, bij de honden liggen en naar de stilte luisteren, is een veel beter
slaapmutsje dan de tv. Ook leuk, maar
desalniettemin een teleurstelling. De
supermarkt, amai, wat een moeilijkheid daar.
Mensen, lawaai, muziek en veel te veel producten. En zoveel om aan te denken, niet te vergeten,
nog en meer. Soms, halverwege mijn winkeltocht
in de supermarkt, wil ik weglopen. Maar
ik probeer in de plaats naar mijn midden te ademen en te kalmeren. Het is toch handiger om het af te werken en
daarna in de stilte thuis te bekomen.
En ik vraag me
af: wat is het omgekeerde van overprikkeling dan? Wat is ontprikkelen?
Zonder prikkels
zijn, is stilte, is alleen zijn, is ook mijn gevoelens en gedachten
kalmeren. Het is een mooi en inspirerend
boek of tekst lezen. Het is wandelen in
de natuur. Het is knuffelen met mijn
kinderen. Het is naar de wolken staren
en het blauw van de hemel zien. De
ruisen van de bladeren binnen laten en hun melodie laten trillen. Het water zien en horen stromen. In stilte op mijn bed liggen. Mijn favoriete muziek beluisteren. Het is naar mijn midden komen en daar rust
vinden. Het is mediteren, mindful zijn.
En jij? Hoe ga jij om met overprikkeling?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten